Werknemersblog: Zeg het met.

Een bos bloemen! Dat gebeurt ons niet iedere dag! Geen naam, geen afzender.

Het helpen van mensen, of het nu werkzoekenden, werkgevers of ZZP’ers zijn, is ons vak. Maar om niet te weten wie de gulle gever van een dergelijke blijk van waardering is….

Maar waar moet je zoeken? En rondbellen en vragen of iemand de gulle gever is staat ook zo stom!

De dagelijkse sleur overwint de verbazing en de nieuwsgierigheid, zo gaat dat nu eenmaal. De afspraken, het werkoverleg, acquisitie, contracten, administratie en andere rompslomp vullen onze tijd. Ruimschoots. Een bos bloemen vergeet je dan.

Na een paar dagen kwam een mailtje. Ik kende de afzender nog. Ze meldde zich een paar jaar geleden bij ons aan. Afkomstig van de Waddeneilanden had ze zich onlangs in Sneek gevestigd. Een frisse wind waaide binnen: spontaan, energiek, werkwillend en enthousiast.

De intake. Wat zijn je ambities, je wensen en alle andere zaken die wij moeten weten om de kandidaat aan een leuke job te helpen? Wat wil je het liefste? Waar gá je voor?

Ze was jaren geleden begonnen en na vlak voor het examen gestopt met een PABO-opleiding. Toen naar de Wadden verhuisd, getrouwd, kinderen gekregen, het eilandleven was compleet. Haar hartenwens, een studie Nederlands, sluimerde op de achtergrond. Zelfs in het bos, duin en zand van het eiland. Na een verhuizing naar Sneek zat ze hier. Ze zocht een baan.

Ik vroeg haar waarom ze de studie niet alsnog ging doen. ‘Als dat hetgeen is wat je het liefst wil moet je het doen!’

Maar ik ben al 46!’ , zei ze, ‘veel te oud om aan een studie te beginnen!’ Wij houden de kandidaat dan een spiegel voor. ‘ Draai het om! Je werkt nog minstens 20 jaar! Zou je dan niet beter datgene gaan doen wat je het liefste doet? Volg je hart!’

Verwarring. Ze beloofde er over na te gaan denken.

Lekker bezig ben ik. Leuke kandidaat en ik stuur haar weg met het idee om te gaan studeren…

Een paar maanden later hoorden we dat ze met de studie was begonnen. Een jaar later haalde ze haar propedeuse, had ze een vervangingsbaan als docente aangeboden gekregen en was ze ook al gevraagd voor een nieuwe vaste job als lerares Nederlands. Reden voor haar om een bos bloemen te sturen.

Moraal van dit verhaal: knok voor je idealen. Pak je kansen. De duvel is oud. Je zult zien dat je, als je ergens écht voor gaat, jij erin slaagt om je wens in vervulling te laten gaan.

En nu staat mijn bureau er fleurig bij. Niet dat ik jullie op een idee wil brengen…

Helle Koning